- изача
- изача1. отчим; неродной отец (шочмо ача огыл)
«Яра логар» манме мут деч молым мые ыжым кол, шыпак шылын изачам деч, школыш куржым, ыжым тол. [/i]Н. Мухин.[/i] Другого слова, кроме «дармоеда», я не слышал, тайком от отчима убежал я в школу насовсем.
Сравни с:
ачавел2. диал. крёстный отецТемит Ерентем «Якшывай эрге» манаш тӱҥалын, а шкеже изача лийын. [/i]М. Шкетан.[/i] Темит стал звать Ерентея «Сыном Якшывая», а сам стал ему крёстным отцом.
Сравни с:
кресача
Марийско-русский словарь . 2015.